THE TPO SAGA GOES ON…

Waarom ik de Europese Commissie heb aangeschreven

Mijn naam is Sofie Devlieger. Ik ben doctor in de chemie, educator binnen de beautysector en CEO van een groothandel in professionele nagelproducten. Dagelijks werk ik met professionals die hun vak met passie, zorg en kennis uitvoeren. Mensen die opgeleid zijn, die werken volgens de strengste normen en die – zoals ik – geloven in veiligheid, innovatie en ethiek.

Toch zie ik met lede ogen aan hoe regels die ons zouden moeten beschermen, soms net het tegengestelde effect hebben.

Neem nu de recente beslissing van de Europese Unie om het ingrediënt TPO (Trimethylbenzoyl diphenylphosphine oxide) te verbieden in cosmetica. De motivatie? Resultaten uit dierproeven uitgevoerd onder de REACH-wetgeving.

En daar wringt het – keihard.

Volgens de Europese Cosmeticaverordening (EG 1223/2009) zijn dierproeven voor cosmetica verboden. Niet alleen het uitvoeren ervan, maar ook het gebruiken van dierproefdata als basis voor veiligheidsbeoordelingen. Dat verbod bestaat al sinds 2003. Wij werken met alternatieve testmethoden, onder streng toezicht, binnen een wettelijk en ethisch kader.

Maar nu blijkt dat onder de REACH-wetgeving tóch dierproeven zijn uitgevoerd op TPO – onder andere voor UV-printerinkten en verven – en dat deze resultaten worden gebruikt om TPO in cosmetica te verbieden.

Laat dat even bezinken.

TPO werd oraal toegediend aan ratten, hoewel onze etiketten duidelijk vermelden “do not ingest”.
Nieuw-Zeelandse witte konijnen kregen TPO in de ogen, ondanks de standaard cosmeticawaarschuwing “vermijd contact met ogen”.
Opgeschuurde huid van ratten werd ingesmeerd, terwijl wij expliciet melden: “niet gebruiken op geïrriteerde huid”.

En alsof dat nog niet absurd genoeg is: er werden ook 30 mensen getest die TPO gedurende een maand driemaal per week moesten aanbrengen en verwijderen. Het resultaat? Geen enkele irritatie of huidreactie.

Toch werd TPO verboden voor cosmetisch gebruik.

Ik stel mij daar ernstige vragen bij. Niet alleen als chemicus. Niet alleen als distributeur. Maar ook als burger, professional en mens. Want deze manier van werken – waarbij een verbod op basis van REACH-dierproeven over cosmetica wordt uitgerold – ondermijnt het verbod op dierproeven in onze sector.

Het lijkt op een wettelijke achterdeur. Een slimme manier om toch dierproeven te laten meetellen voor cosmeticawetgeving. En dat is niet alleen juridisch discutabel, het is fundamenteel oneerlijk tegenover al wie de regels wél volgt.

Daarom heb ik een officiële brief geschreven naar de Europese Commissie met de vraag om opheldering. Ik heb ook FOD Volksgezondheid, de bevoegde Vlaamse en federale ministers, én dierenrechtenorganisatie GAIA ingelicht. In mijn brief voeg ik het volledige rapport van de dierproeven toe – dat ronduit hallucinant is.

Waarom ik dit doe?

Omdat ik niet anders kán.

Ik zie elke dag collega’s en klanten die hun leven en carrière heropbouwen na COVID. Die investeren in kwaliteit, opleiding en ethiek. En dan komt deze maatregel, gestoeld op een deontologisch fout en juridisch twijfelachtig precedent, die onze sector opnieuw doet daveren.

Misschien verandert het niets.
Maar misschien wél.

En als niemand zich uitspreekt, gebeurt er zeker niets.

Zoals Within Temptation zingt:
“Someone has to take a stand against evil. Why should it not be me?”

Ik ben geen activist.
Ik ben een wetenschapper. Een onderneemster. Een educator.
Maar bovenal ben ik iemand die gelooft in rechtvaardigheid, transparantie en verantwoordelijkheid.